Afgelopen weekend was het zo ver; de eerste Spartan race van het seizoen op Mallorca!!. We hadden besloten om wat extra dagen te blijven om van het eiland, het weer en het eten te genieten.
Op donderdagochtend vroeg uit de veren om het vliegtuig te halen. Waar het tijdens het vertrek in Nederland -9°C was, kwamen we aan op Mallorca bij +18°C. Dat voelt zalig!
Snel onze auto opgehaald, een spiksplinternieuwe Ford Focus (bedankt Hertz!) , om de rest van de dag de oostkant van het eiland te ontdekken. Plekken als Llucmajor, Cala D’or or Cales de Mallorca werden aangedaan. Deze dorpen zijn in het hoogseizoen volgepakt met toeristen, nu waren ze uitgestorven. Niemand in het stadscentrum, lege parkeerplekken en een uitgestorven strand, ghost towns!
Een van de voordeel van reizen zonder kinderen is dat je kan uitslapen. And we did! Dat was lekker laat wakker worden op vrijdag. Lekker rustig aangedaan en uitgebreid gebruncht op la Plaça Major. De middag spullen bij elkaar gezocht voor een hike van Alaró to Castell d’Alaró - een ruïne bovenop de bergtoppen met prachtige uitzichten op Tramuntana gebergte en uitzicht op Palma en de zee.
Volgens de beschrijving zou de wandeling naar boven 2 tot 2.5 uur duren en naar beneden tussen de 1.5 en 2 uur. Al met al zou de wandeling dus een uur of 4 duren. Met onze aankomsttijd in Alaró om 14:00 uur, betekende dus dat we stevig door diende te lopen. In een kleine 1.5 uur naar de top gewandeld. Bovenop de heuvel ligt naast de ruïne, ook een klein kapelletje, en een cafe. Na een kleine sandwich (pan con jamón) pitstop snel weer naar beneden.
Zaterdag… ‘race’ day! Nahh meer een race-middag; met een starttijd van 1545 gaf het ons net genoeg tijd om eerst nog de uitslaap-skills te oefenen. We hebben eigenlijk alleen ervaring met Nederlandse runs, waarbij de organisatie bijzonder goed is. Zoals Strong VIking of Strongmanrun waarbij er kleedkamers aanwezig zijn en ruime douches. Met die ervaring viel het terrein toch enigszins wat tegen. Geen kleedruimtes, douches waren een hogedrukspuit, een broodje scoren was 30 minuten wachten en je tas afgeven duurde dik een uur. We waren waren ruim op tijd en het zonnetje scheen dus zo erg was het niet :)
1545! Game on! Voor lenja haar eerste obstaclerun in jaren; dus het doel was geen snelheid maar plezier; na een warming up in het Spaans, konden we van start. Een leuk variërend terrein waarbij goed gebruik werd gemaakt van de vele heuvels en dalen. Na verschillende muurtjes en kleine obstakels, kwamen de munitiekisten, sandbags, evenwichtsbalken (gefaald!, 30 burpees!) kwamen we aan bij de staircase to heaven of te wel een wandeling omhoog heel ver omhoog. Het was een bottleneck waar we veel tijd verloren en ik mijn geduld. Via een alternatieve route vlieg ik omhoog; er vanuit gaan dat Lenja volgt. Na een toch wat te lange sprint sta ik boven buiten adem, met schrammen en blauwe plekken maar zonder Lenja. Lenja heeft mij blijkbaar niet zien vertrekken en loopt met de mensenmassa mee omhoog.
Na deze wandeling komen de evenwichtsbalken, wat draag en smijtwerk, german walls en is het tijd om af te zakken naar het evenemententerrein, waar nog de multirig (failed 30 burpees!), touwklimmen, nog meer muurtjes, en wat klauter en klim obstakels staan te wachten. Na het laatste obstakel, de firejump, is het tijd om de Sprint medaille in ontvangst te nemen. Eerste race van het jaar 2018 DONE! Beide kregen we het niet erg warm van het vooruitzicht om te douchen met een hogedrukspuit, na de race snel onze spullen verzameld en teruggegaan naar het appartement om weer fris en fruitig aan het avondeten te verschijnen.
Zondag vroeg op, er moest een vliegtuig gehaald worden. Snel de auto ingeleverd en inchecken ging gesmeerd. Zonder noemenswaardige vertraging of gebeurtenissen waren we rond 1400 uur thuis. Oma had op de kinderen gepast en waren niks te kort gekomen. Ze waren alleen geïnteresseerd in de medailles en deze hangen nu ook vol trots aan de bedden van de kinderen.
Al met al een lekker lang weekend op het het grootste eiland van de Balearen. Het is zeker aan te raden om dit eiland in het voor- of naseizoen te bezoeken er is namelijk heel veel te doen naast lekker op het strand te liggen.
Elke obstakel run is een feestje en dit jaar bestaat mijn partyagenda vooral uit Spartans. Ik heb er zin in! Next stop Kent!